Πλησιάζει η μεγάλη στιγμή

Η αντίστροφη μέτρηση για το «μπασκετικό αντίο» του Ντούσαν Ίβκοβιτς πλησιάζει και οι κ.κ. Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος, αλλά και ο κύριος Ίβκοβιτς, έκαναν… το τζάμπολ του αγώνα.

Οι πρόεδροι των Πειραιωτών μαζί με τον «Ντούντα», έκαναν ουσιαστικά το τζάμπολ της μεγάλης αναμέτρησης την Τρίτη (19/09) με τη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας παρουσία δεκάδων δημοσιογράφων.

Αρχικά τον λόγο πήρε ο κύριος Παναγιώτης Αγγελόπουλος. «Γεια σας! Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είναι μέρος της ιστορίας του Ολυμπιακού. Έχει πάρει πρωτάθλημα Ευρώπης το 1997 και το 2012, σε διαφορετικές εποχές με διαφορετικό είδος μπάσκετ. Μιλάω μόνο για τις δύο κορυφαίες στιγμές, φυσικά έχει διατελέσει για χρόνια κόουτς του Ολυμπιακού και δάσκαλος της προπονητικής και του μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Οι μεγάλες ομάδες τιμούν την ιστορία τους και ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είναι μέρος της ιστορίας του Ολυμπιακού και το αυριανό φιλικό είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να τον τιμήσουμε και να τον ευχαριστήσουμε για όσα έχει προσφέρει στην ομάδα μπάσκετ. Το αυριανό φιλικό έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα και θα είναι μια γιορτή για το μπάσκετ, εκτός από εκείνους που θα παίξουν, μεγάλοι παίκτες από προηγούμενες δεκαετίες θα έρθουν για να τιμήσουν τον κόουτς Ιβκοβιτς. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να έρθει ο κόσμος να το ευχαριστηθεί και να περάσουμε όλοι μαζί ωραία αύριο».

Στη συνέχεια, ο κύριος Γιώργος Αγγελόπουλος ευχήθηκε «καλή σε όλους. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή με τον κόουτς Ιβκοβιτς σήμερα μαζί. Ο κύριος Ιβκοβιτς είναι ένας θρύλος του παγκόσμιου μπάσκετ, όχι μόνο του Ολυμπιακού με ιστορία που όλοι γνωρίζετε. Είμαστε περήφανοι που ήμασταν μαζί του στον Ολυμπιακό και που ζήσαμε τις στιγμές που ζήσαμε. Και που τον πείσαμε να γυρίσει στον Ολυμπιακό. Νομίζω δεν ήταν στο μυαλό του αυτό τότε. Θυμάμαι η πρώτη γνωριμία με τον κόουτς ήταν το 1997 όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό. Έτυχε και ήμασταν στο αεροπλάνο της επιστροφής με το ευρωπαϊκό Κύπελλο μέσα. Εμείς τότε ήμασταν φίλαθλοι, νέοι σε ηλικία και θυμάμαι την υποδοχή τότε στο γκολφ στην Γλυφάδα στο αεροδρόμιο. Την στιγμή τότε που βγαίναμε από το αεροπλάνο, θυμάμαι ότι είχα πάει μετά στην υποδοχή. Από τις στιγμές του 1997 φτάσαμε τώρα στο 2017, είκοσι χρόνια μετά, να τον τιμήσουμε, να τον ευχαριστήσουμε, όπως πραγματικά του αξίζει. Νομίζω πως ένας θρύλος του Παγκόσμιου μπάσκετ κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την ενεργή σταδιοδρομία, γιατί το μπάσκετ συνεχίζεται και είναι η ζωή του κόουτς. Αλλά τουλάχιστον επισήμως κλείνει ένας κύκλος και νομίζω κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που ζήσαμε με τον κόουτς και άσχημες, αλλά και πολύ πολύ πολύ καλές. Μία είναι όταν το 2011 αποχωρήσαμε από τον Ολυμπιακό με τον Παναγιώτη για τους γνωστούς λόγους που εξηγήσαμε και αναλύσαμε και έχουν γίνει κατανοητοί σε όλους, ήταν συγκλονιστικό το πως τότε έφευγε ο ένας παίκτης μετά τον άλλον. Και ήρθε ο κόουτς ένα βράδυ στο γραφείο και θυμάμαι που είπε 'αν θέλετε να φύγω, εγώ φεύγω. Δεν υπάρχει συμβόλαιο, δεν υπάρχει τίποτα'. Και του λέμε 'κόουτς εσύ θα μείνεις. Δεν θα πας πουθενά'. Και λίγους μήνες μετά πανηγυρίσαμε το Ευρωπαϊκό στην Κωνσταντινούπολη με έναν εκπληκτικό, απίστευτο, ανεπανάληπτο τρόπο και μπήκαμε πρωταθλητές Ευρώπης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι στιγμές αυτές δεν μπορούν να ξεχαστούν. Είναι μέρος της ιστορίας του Ολυμπιακού και δίνουν έμπνευση για την συνέχεια. Θέλουμε να κάνουμε κάλεσμα στον κόσμο για το αυριανό παιχνίδι γιατί είναι φιλανθρωπικό. Δεν έχει ούτε αγωνιστικά, ούτε άλλα θέματα. Είναι φιλανθρωπικό και όταν θες να είσαι στον Ολυμπιακό πρέπει να είσαι δίπλα σε όλες αυτές τις δράσεις. Αξίζει τον κόπο να τιμήσουμε τον κόουτς για αυτά που μας προσέφερε και αυτά που ζήσαμε. Τον ευχαριστούμε πολύ».

Ο λόγος στη συνέχεια πέρασε στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. «Καλησπέρα σε όλους. Χαίρομαι που είμαστε πάλι μαζί. Και τώρα που έχω δίπλα μου αυτούς τους κυρίους, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πρόεδρους και στον Ολυμπιακό, που ανέλαβαν να είναι διοργανωτές αυτού του παιχνιδιού. Είμαι με μεγάλη χαρά εδώ μαζί σας. Θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που θα έρθει στο παιχνίδι, όχι μόνο τους παίκτες. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου και όσο προσπάθησα να επιστρέψω κάποιο κομμάτι, πιστεύω πως δεν πέτυχα τόσο πολύ αναλογικά με τις ευκαιρίες και την τόση χαρά που μου έχει δώσει το μπάσκετ. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά σε τόσους φίλους, δημοσιογράφους και συνεργάτες. Αυτό το παιχνίδι έχει μια ειδική σημασία. Εγώ ως προπονητής δεν θα μιλήσω για το τελευταίο παιχνίδι. Εγώ θα μείνω στο μπάσκετ, δεν είναι αυτό το θέμα. Εγώ πιστεύω πως ο βασικός στόχος αυτή την στιγμή είναι ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας του. Ποτέ δεν μιλάω για ευχάριστες στιγμές και πανηγύρια. Υπήρχαν πολλά και εδώ στον Ολυμπιακό ήταν πιο έντονα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χρειάζεσαι τον κόσμο κοντά σου και όταν περνάς δυσάρεστες στιγμές. Μια από αυτές ήταν το 1999 που ήμουν στον Ολυμπιακό, όταν έγινε πόλεμος και βομβαρδίστηκε η πατρίδα μου, όλος ο ελληνικός λαός και βέβαια οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού που είναι η καλύτεροι στον κόσμο, στήριξαν την πατρίδα μου. Η ιδέα του να γίνει ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι πιστεύω θα δώσει και πάλι χαρά. Δεν θέλουμε να γεμίσουμε το γήπεδο για αγωνιστικούς λόγους, αλλά πολύ απλά για να βοηθήσουμε τα παιδιά, " Το χαμόγελο του Παιδιού" και ένα νοσοκομείο στο Βελιγράδι για παιδιά. Για αυτό πιστεύω πως ο κόσμος πάλι θα δείξει την μεγάλη του καρδιά όπως κάνει κάθε φορά. Θέλω λοιπόν να καλέσω τον κόσμο να έρθει σε αυτό το παιχνίδι».

Σε ερώτηση για το εάν το μπάσκετ είναι το ελιξίριο του, ο Έλληνας κόουτς απάντησε πως «Θεωρώ, όχι μόνο για εμένα, πως το μπάσκετ είναι ελιξίριο της ζωής. Πιστεύω πως σε όλα τα αθλήματα όλοι είναι καλοί, αλλά εμείς στο μπάσκετ είμαστε καλύτεροι. Και για αυτό τον λόγο είμαι τυχερός. Δεν θέλω να λέω τα ίδια και τα ίδια, όμως, είμαι τυχερός. Για παράδειγμα στην τελευταία μου ομάδα είχα παίκτη 17 χρονών και όταν είσαι υπεύθυνος να μεγαλώσεις κάποιον και να τον εκπαιδεύσεις είναι πολύ σημαντικό. Χαίρομαι που είχα αυτή την ευκαιρία στην ζωή μου και θέλω να πω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ που είμαι τόσο τυχερός άνθρωπος και είχα τόσο μεγάλους παίκτες δίπλα μου, τόσους παράγοντες πολύ μεγάλους και σίγουρα τόσο καλούς φίλαθλους.

Για το πώς θυμάται την πρώτη συνάντηση με τους αδελφούς Αγγελόπουλους το 2010 με σκοπό να αναλάβει και πάλι την ομάδα. «Θυμάμαι πάρα πολύ καλά πως χωρίς κανέναν θόρυβο μαζί με τους κυρίους Αγγελόπουλος και τον κύριο Σκινδήλια βρεθήκαμε εδώ στο Φάληρο στο σπίτι μου. Κανείς δεν ήξερε για αυτή την συνάντηση. Δεν ήμουν έτοιμος εκείνη την στιγμή, δεν υπήρχε κανένας μάνατζερ και κανένας δεν ήξερε για το ραντεβού. Τους είχα πει πως παιδιά εγώ είμαι Ολυμπιακός, αλλά υπάρχουν και κάποιοι άγραφοι νόμοι. Εγώ είχα ως φιλοσοφία να μην δουλεύω ποτέ δύο φορές στην ίδια ομάδα. Τότε το αφήσαμε να δούμε τι θα γίνει και πως θα γίνει... Και πιστεύω πως ήταν η μοίρα και ο Θεός που μας βοήθησε μαζί με τους κυρίους που είναι δίπλα μου (έπιασε τα χέρια τους σε εκείνο το σημείο) και χαίρομαι που είμαστε πάλι μαζί, να συνεργαστούμε και να πετύχουμε. Είχαμε ίσως τα καλύτερα χρόνια στον Ολυμπιακό».

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο κύριος Παναγιώτης Αγγελόπουλος. «Σε εκείνη την πρώτη συνάντηση είχαμε πάει προσπαθώντας να τον πείσουμε να δουλέψει ξανά στον Ολυμπιακό. Αυτό που είπε, μέχρι τότε δεν είχε ξαναδουλέψει δεύτερη φορά σε ίδια ομάδα. Ήταν σε άλλη δεκαετία, εμείς τότε είχαμε χάσει το πρωτάθλημα με τον τρόπο που όλοι ξέρετε, που ήμασταν 16 πόντους μπροστά στο ΟΑΚΑ και το χάσαμε, να μην αναλύσουμε τώρα πως... Ο κόουτς πιστεύω κατάλαβε πως είχαμε ακόμα δίψα για να προχωρήσουμε και να ξανακάνουμε την ομάδα μεγάλη όπως και έγινε. Ο κόουτς έμεινε δύο χρόνια μαζί μας και για να μην αναφερόμαστε μόνο στο 2012 και η σεζόν 2010-11 ήταν μια χρονιά με πάρα πολύ καλή ομάδα. Προσωπικά πιστεύω πως αν είχαμε περάσει την Σιένα θα την παίρναμε εκείνη την Ευρωλίγκα αν θυμάστε ποιες ομάδες και σε τι κατάσταση ήταν τότε στο φάιναλ φορ. Ήμασταν πάρα πολύ κοντά. Οριακά θα μπορούσε να ήμασταν επιτυχημένη και εκείνη την χρονιά και πάλι χάσαμε τον τελικό του 2011 στο ΟΑΚΑ με τις συνθήκες που έγινε, όπως έγινε. Παρόλα αυτά, πάλι μετά όπως είπε και ο κόουτς, εκείνο το βράδυ που συναντηθήκαμε στο γραφείο για να συζητήσουμε, όταν είχαν αρχίσει όλοι οι παίκτες να φεύγουν, τον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς. Γενικά είχαμε την σεζόν 2011-12 πολύ τακτές συναντήσεις με τον κόουτς και μιλούσαμε για όλα. Μιλούσαμε τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, τον στηρίζαμε, τον συμβουλεύαμε, μας συμβούλευε... Εμείς σε αυτά που μπορούσαμε να δούμε, εκείνος ήξερε καλύτερα τα αγωνιστικά θέματα. Αυτά τα πράγματα δεν ξεχνιούνται. Έτσι βγήκε και η σεζόν 2011-12 που ξεκίνησε αλλιώς και κατέληξε αλλιώς. Δηλαδή, με τρομερές αλλαγές κατά την διάρκειά της».

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ρωτήθηκε για το εάν υπήρχαν κοινά και ομοιότητες στις ομάδες του 1997 και 2012. «Το κοινό ήταν η ομάδα, ο Ολυμπιακός. Το να κάνουμε μια ανάλυση για εκείνες τις δύο διαφορετικές ομάδες είναι πολύ δύσκολο. Το μόνο που έμοιαζαν ήταν η αρχή... Η ομάδα του 1997 ήταν μια ομάδα μαζεμένη, δούλεψε πάρα πολύ καλά, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν καλές μέχρι να καταλάβουν, μέχρι να υπάρξει μια ψυχική επαφή και μέχρι οι παίκτες να πιστέψουν στον προπονητή. Χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να γίνει αυτό. Δεν θέλω να πω ότι είχαμε εσωτερικούς εχθρούς, αλλά είχαμε πάρα πολύ δύσκολες στιγμές. Όπως για παράδειγμα όταν χάσαμε στην Θεσσαλονίκη από τον ΒΑΟ. Αλλά τότε ο Ολυμπιακός όπως και σήμερα είναι πολύ καλή διοίκηση. Διοικητικά ήταν η καλύτερη ομάδα από όλους. Τότε εσύ ήσουν μικρό παιδί και η εφημερίδα σου έγραφε κάθε μέρα ότι ο Ντέβιντ Ρίβερς πρέπει να φύγει. Αυτό έλεγα προχτές με τον Τζόρτζεβιτς όταν συζητάγαμε, έλεγαν ότι πρέπει να έρθει ο Τζόρτζεβιτς κάτι που δεν μπορούσε να γίνει ποτέ... Και ο ίδιος έπαιζε στην Μπαρτσελόνα και είχε συμβόλαιο. Τον Ιανουάριο, όμως, έγιναν όλα. Η ομάδα έγινε ένα και έπαιξε καλύτερο μπάσκετ παρά το μειονέκτημα έδρας. Εκείνη η ομάδα του 1997 θα έπρεπε να είναι κορυφαία για τουλάχιστον τρία με πέντε χρόνια, αλλά δεν τους κρατήσαμε όλους μαζί. Ας μην πούμε τώρα τους λόγους για τους οποίους έγινε αυτό. Στην πρώτη συνάντηση με τους προέδρους, ο Ολυμπιακός είχε μια φοβερή οργάνωση και οι ίδιοι είχαν κάνει μια τρομερή επένδυση, ώστε να υπάρξουν οι καλύτερες συνθήκες για την ομάδα. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά δεν ξέραμε ακριβώς πως θα διαμορφωθεί το ρόστερ, θα εξαρτιόταν από το αν θα συνεχιζόταν το lockout στο ΝΒΑ ή όχι. Πιστεύω πως στον πρώτο χρόνο είχα πάρα πολύ καλή συνεργασία και επαφή με τους παίκτες, αλλά δεν ήταν μια ομάδα με την κατάλληλη χημεία για να πούμε ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Τον δεύτερο χρόνο με τόσες δυσκολίες, το ξεκίνημα ήταν ίσως χειρότερο από το 1997. Όμως από τον Ιανουάριο βρήκαμε μια πολύ καλή χημεία και ήμασταν και τότε, όπως και τώρα πολύ τυχεροί που ο κορμός και η βάση της ομάδας αποτελούνταν από ελληνόπουλα. Τότε όλη η Ευρώπη άρχισε να μιλά και να αναφέρει ως παράδειγμα τον Ολυμπιακό. Και οι δύο εποχές είχαν κοινά στοιχεία και τώρα μπορώ να πω πως ήμουν πάρα πολύ τυχερός. Βέβαια πάντα οι τίτλοι και οι επιτυχίες έχουν να κάνουν με τους παίκτες, αλλά εδώ ήμουν πάρα πολύ τυχερός που είχα αυτή την διοίκηση, που με βοήθησε πάρα πολύ» ήταν η απάντηση του Σέρβου κόουτς.

Οι Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος ρωτήθηκαν στη συνέχεια για τον λόγο που πήραν στην ομάδα τον Ντούσαν Ίβκοβιτς το 2010. Εάν ήταν αυτοσκοπός οι τίτλοι ή η δημιουργία μιας γερής βάσης για το μέλλον. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είπε πως «όταν πήραμε την απόφαση να τον πείσουμε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό δεν είχε έρθει ο Βασίλης ακόμα. Ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος. Ήταν μέσα από τον Ολυμπιακό, είχε επιτυχίες με τον Ολυμπιακό, ήξερε το ευρωπαϊκό και το ελληνικό μπάσκετ, του χρωστούσε κάτι η ιστορία, είχε πολλά να δώσει ακόμα και ο στόχος ήταν η κορυφή. Αυτό έγινε τελικά. Με το μοντέλο που θα συζητούσαμε. Συζητήσαμε για πολλούς παίκτες και για πολλά συμβόλαια και στην πρώτη και στην δεύτερη συνάντηση. Δεν ήταν αυτοσκοπός η κορυφή. Αν μπορούσε να γίνει με τον τρόπο που έγινε, ήταν το τέλειο. Καμιά φορά συμβαίνουν και αυτά».

Σε ερώτηση για το εάν και οι τρεις έχουν σκεφτεί να δουλέψει από άλλο πόστο στον Ολυμπιακό ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, οι απαντήσεις ήταν ξεκάθαρες.

Γιώργος Αγγελόπουλος: «Είπαμε ότι ο κόουτς δεν φεύγει από το μπάσκετ. Είναι μπασκετάνθρωπος, είναι κοντά μας. Πολλές φορές μιλάμε και έχει και τις απόψεις του και μας δίνει συμβουλές και ευχές και είναι δίπλα μας. Τώρα για κάτι άλλο δεν έχουμε συζητήσει, αλλά τον νιώθουμε και είναι πάντα δίπλα μας».

Ντούσαν Ιβκοβιτς: «Να μην επαναλάβω τα ίδια. Όταν πέρυσι τον Ιούνιο ανακοίνωσα ότι σταματάω την προπονητική είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συνεργάτες μου που με βοήθησαν να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα και υποσχέθηκα πως θα γίνει ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι. Μετά είχα διάφορες προτάσεις. Με πήραν για προπονητή, για σύμβουλο. Εγώ αυτή την στιγμή δεν θα αναλάβω πουθενά κάποιον επίσημο επαγγελματικό ρόλο και να πληρώνομαι. Δούλεψα μέχρι τα 73 μου χρόνια. Και είναι αλήθεια. Είμαι Ολυμπιακός, έχουμε συνεχή επαφή και όσο θα μπορώ πάντα θα ευχαριστιέμαι με τις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού. Όπως θα πονάμε και όλοι μαζί, όπως πόνεσα και προχτές στην Πόλη όταν έχασε η Εθνική Σερβίας. Έτσι είναι η ζωή».

Από τον Σέρβο κόουτς ζητήθηκε στη συνέχεια να αποκαλύψει ποιο ματς θα του μείνει για πάντα αξέχαστο ως προπονητής του Ολυμπιακού και για το αν θα ήθελε το '92 να ήταν στους Ολυμπιακούς με την καλύτερη Γιουγκοσλαβία όλων των εποχών.

Ντούσαν Ίβκοβιτς: «Είμαστε τυχεροί που το μπάσκετ έχει μια συνέχεια. Χάνεις και κερδίζεις το παιχνίδι. Δεν γίνεται να κερδίζεις πάντα και ο κόσμος να έρχεται στο γήπεδο για να βλέπει μόνο νίκες. Αυτό δεν είναι κάτι δεδομένο. Είναι δύσκολο να πω ποια είναι αυτά τα παιχνίδια. Ο Κουμπερτέν είχε πει πως το μπάσκετ είναι έξω από την πολιτική και να κερδίζει πάντα ο καλύτερος... Κατάλαβα πως δεν είναι έτσι πρώτη φορά, όταν το 1992 έπρεπε να ανακοινώσω τους παίκτες ότι δεν θα πάμε στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Και εκείνη την στιγμή, το 1992 και πάλι η Ελλάδα βοήθησε πάρα πολύ γιατί υπό εμπάργκο όλη η προετοιμασία είχε γίνει εδώ. Η στιγμή εκείνης της ανακοίνωσης ήταν η πιο δύσκολη στην προπονητική ζωή μου. Τώρα αν μιλάμε για τις ευχάριστες στιγμές, όταν όλοι οι άλλοι πανηγυρίζουν με τις σαμπάνιες , τα πούρα κτλ, εγώ πάντα σκέφτομαι τι μας έφερε μέχρι εδώ. Οπότε δεν μιλάμε για ένα παιχνίδι. Αυτοί που με βοήθησαν θα μαζευτούμε για μια ακόμη φορά όλοι μαζί και πιστεύω πως δεν θα είναι η τελευταία».

Για την παρουσία του Νόβακ Τζόκοβιτς στο αυριανό παιχνίδι, ο πρώην προπονητής των Πειραιωτών αποκάλυψε πως «ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας μεγάλος αθλητής και μεγάλος άνθρωπος. Έχει κάνει πάρα πολλά φιλανθρωπικά για την χώρα μας. Εγώ τον κάλεσα στην πιο δύσκολη στιγμή. Είδα στην Σίβηρη Χαλκιδικής μια συνέντευξη που είχε δώσει και ανακοίνωνε ότι θα σταματούσε έξι μήνες λόγω τραυματισμού μετά το USOpen. Τον πήρα τηλέφωνο, απάντησε αμέσως. Το χάρηκε πολύ. Εγώ θυμάμαι πολύ καλά τι του είχα πει... Είχα μια ιδέα να παίξει στο γκολφ στην Γλυφάδα. Να είναι σε μια ομάδα γιατί είναι πολύ καλός γκολφερ. Οι περισσότεροι μεγάλοι παίκτες παγκόσμιας κλάσης δύσκολα απαντάνε αν δεν έχουν το τηλέφωνό σου, εκείνος όμως απάντησε αμέσως. Είναι πολύ διαφορετικός. Τον κάλεσα προσωπικά και δέχτηκε αμέσως.Χαίρομαι πολύ και σίγουρα το ευχαριστήθηκε και ο κόουτς. Θα έρθει πάρα πολύς κόσμος. Με τον Ντίνο ήμουν χτες το βράδυ. Θα έρθουν όσοι παίκτες μπορούν. Με πήρε χτες ο Ντίβατς και μου είπε πως δεν μπορεί με τίποτα να έρθει γιατί η κόρη του έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Θα έρθει πολύς κόσμος και εγώ θέλω να τον ευχαριστήσω».