Ρώμη 1997, η σπουδαιότερη μέχρι σήμερα στιγμή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού, η οποία έχει τον δικό της μύθο, τον David Lee Rivers. Ο “ποταμός”, όπως ήταν το παρατσούκλι του, πήρε την μεγάλη ομάδα του Ντούσαν Ιβκόβιτς από το χέρι και την οδήγησε με το πάθος και τις τρομερές του ικανότητες στην κορυφή της Ευρώπης και στο θρυλικό “triple crown”.

Tου Ευθύμιου - Παντελεήμων Αγγουρά

Ο David Rivers γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1965 στο New Jersey και ήταν ένα από τα 14 παιδιά του Willie και της Mamie Rivers. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν πολύ δύσκολα, καθώς εκτός του ότι οι συνθήκες διαβίωσης της οικογένειας ήταν άθλιες, ο μικρός τότε David ήρθε αντιμέτωπος και με το σοκ της δολοφονίας δύο εκ των μεγαλύτερων αδελφών του. Οι δύσκολες στιγμές ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας για την οικογένεια Rivers, αλλά παρόλα αυτά ο ισχυρός οικογενειακός δεσμός τους έμελλε να τους κρατήσει ενωμένους, να τους δώσει την ψυχική δύναμη να τις ξεπεράσουν και εν τέλει να τους λυτρώσει. «Ο David είχε λιγοστές ανέσεις σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά είχε νιώσει πολύ μεγαλύτερη αγάπη απ’ ότι έχουν συνηθίσει οι περισσότεροι άνθρωποι», είχε πει ο προπονητής του στο St. Anthony’s High School, Bob Hurley.

Ο David Rivers είχε από παιδί μεγάλη αγάπη για το μπάσκετ, αλλά το μικρό του ανάστημα αποδεικνυόταν προβληματικό. Ο πεισματάρης, όμως, David δεν το έβαλε κάτω. Παρότι δεν είχε έφεση στο σκοράρισμα λόγω ύψους, κατάλαβε ότι μπορούσε να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του μοιράζοντας ασίστ πάσες, και ενώ τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του προσπαθούσαν να σκοράρουν όσο το δυνατό περισσότερο, ο Rivers είχε επικεντρώσει την προπόνησή του στο χειρισμό της μπάλας και στην εξάσκησή του στις ελεύθερες βολές.

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής είχαν την τύχη να το ζήσουν από κοντά οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, καθώς η ομάδα είχε στις τάξεις της έναν εκρηκτικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση combo guard. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μοναδικές του διεισδύσεις, τα ιδανικά τελειώματα μπροστά σε κατά πολύ ψηλότερους αντιπάλους με το μοναδικό του εναέριο σπάσιμο της μέσης, τις γρήγορες κινήσεις με την μπάλα που εξέθεταν τους αμυντικούς ή το σήμα κατατεθέν του David Rivers τα περίφημα coast-to-coast σε μόλις 3’’;

Βέβαια, με το πέρασμα των χρόνων ο Rivers εκτός από άριστος και πανέξυπνος point guard εξελίχθηκε και σαν πολύ καλός εκτελέστης είτε από μακριά είτε από κοντά...

Τα πρώτα βήματα του David Rivers έγιναν στο St. Anthony’s High School, με το οποίο πραγματοποίησε εκπληκτικές εμφανίσεις. «Είναι επιβλητικός στο παιχνίδι του, καταπληκτικός. Είναι ο καλύτερος χειριστής της μπάλας που έχω δει ποτέ μου. Έχει τη δυνατότητα να κάνει του συμπαίκτες του καλύτερους. Η ταχύτητα και ικανότητα που έχει στο χειρισμό της μπάλας είναι πολύ προχωρημένες για την ηλικία του», δήλωνε ο βοηθός προπονητή του Πανεπιστημίου του Notre Dame Gary Brokaw.

Ο David Rivers είχε ήδη αρχίσει να γίνεται γνωστός για τις ικανότητές του και οι προτάσεις των Πανεπιστημίων δεν άργησαν να έρθουν. «Έγινε πραγματικός πόλεμος για να τον πάρουμε», σύμφωνα με τον έτερο βοηθό προπονητή του Πανεπιστημίου του Notre Dame Pete Gillen. Η άφιξη του Rivers στο Notre Dame αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό, και παραλίγο να γινόταν συμπαίκτης με τον Drazen Petrovic. Ο κατά πολλούς κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας είχε κάνει αίτηση για να φοιτήσει στο Notre Dame, αλλά τελικά την απέσυρε και επέλεξε να παίξει επαγγελματικό μπάσκετ στην Ευρώπη. Η πρώτη πανεπιστημιακή χρονιά του Rivers ήταν ενδεικτική των δυνατοτήτων του. Η ομαδικότητά του, ο αλτρουισμός και η ικανότητά του να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους είχαν σαν αποτέλεσμα τέσσερις συμπαίκτες του να επιλεγούν στα draft από ομάδες του ΝΒΑ!

Ωστόσο, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, ένα ατύχημα στα προάστια της Indiana παρολίγο να βάλει πρόωρο τέλος στην ζωή του. Ο Rivers ήταν επιβαίνων σε ένα βαν το οποίο ανατράπηκε, με αποτέλεσμα εκείνος να εκτινάχθει διαπερνώντας το μπροστινό τζάμι του οχήματος. Μια σχισμή 40cm στην κοιλιά του και η ακατάσχετη αιμορραγία που είχε προκληθεί τον οδήγησαν στο χειρουργείο, όπου υποβλήθηκε σε επτάωρη επέμβαση. Η πρόγνωση των γιατρών ήταν ότι δεν θα έπαιζε μπάσκετ εκείνη τη χρονιά. Ο πεισματάρης Rivers δεν το έβαλε κάτω, σπατάλησε άπειρες ώρες ακολουθώντας πρόγραμμα αποκατάστασης στην πισίνα, ενώ άκουγε ασταμάτητα το soundtrack της ταινίας “Rocky”.

Λίγους μήνες αργότερα, προς έκπληξη όλων όσων ήξεραν τη σοβαρότητα των τραυμάτων του, επέστρεφε στον φυσικό του χώρο, το παρκέ.

Ο Rivers ήταν πρώτος σκόρερ και πρώτος πασέρ στο Notre Dame για τέσσερις διαδοχικές σεζόν, έχοντας 17 πόντους, 5 ασίστ και 1.7 κλεψίματα μ.ό., ενώ το ποσοστό του στα τρίποντα ξεπερνούσε το 40%.

Το κάλεσμα από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ δεν άργησε να έρθει για τον Rivers, καθώς επιλέχθηκε στον πρώτο γύρο των draft του ’88 από τους πρωταθλητές Los Angeles Lakers.

Στην rookie χρονιά του ο Rivers είχε λιγοστό χρόνο συμμετοχής, όντας στη σκιά των Magic Johnson, Byron Scott και Michael Cooper, ενώ η μοίρα στάθηκε για άλλη μία φορά σκληρή απέναντί του. Ο μικρός του αδελφός και καλύτερος του φίλος, ο Jermaine, πέθαινε εξαιτίας ενός όγκου στον εγκέφαλο στην ηλικία των 17 ετών. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Jermaine Rivers είχε τα προσόντα να ξεπεράσει τα επιτεύγματα του αδελφού του, με τον ίδιο τον David Rivers να ομολογεί ότι «οι προβλέψεις τους ήταν σωστές».

Στους τελικούς του ’89, οι τραυματισμοί των Magic Johnson και Byron Scott έδωσαν αρκετό χρόνο συμμετοχής στον Rivers και τέθηκε αντιμέτωπος με τους θρυλικούς Joe Dumars και Isiah Thomas. Οι επόμενες δύο χρονιές τον βρήκαν στην έτερη ομάδα του Los Angeles, τους Clippers, ενώ μετέπειτα αγωνίστηκε στο CBA, όπου και κατέκτησε τον τίτλο με την φανέλα των LaCrosse Catbirds. Αμέσως μετά, ο Rivers αποφάσισε να περάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και να αγωνιστεί στην Ευρώπη, όπου έμελλε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για εκείνον: θρυλική καριέρα, δόξα και χρηματική ανταμοιβή.

Το 1993 ο Rivers πήρε μεταγραφή για την γαλλική Αντίμπ, όπου και παρέμεινε δύο χρόνια.

Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις με τη φανέλα της Olympique Antibes δεν άργησαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Το καλοκαίρι του 1995 ο Rivers υπογράφει στον Ολυμπιακό, ανοίγοντας ένα θρυλικό κεφάλαιο στην καριέρα του και στην ιστορία της ομάδας.

Η πρώτη αναγνωριστική σεζόν του Rivers κύλησε θετικά, με τον Ολυμπιακό να κατακτά το πρωτάθλημα, τον Rivers να ξεδιπλώνει μεγάλο μέρος του σπάνιου ταλέντου του και να θέτει τον πήχη ακόμη ψηλότερα. Η επόμενη χρονιά βρίσκει στον πάγκο του Ολυμπιακού τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Το ξεκίνημα της χρονιάς ήταν αρκετά προβληματικό για τον Ολυμπιακό, καθώς οι εμφανίσεις της ομάδας ήταν απογοητευτικές με αποκορύφωμα την ήττα από τον τότε ουραγό της Α1 ΒΑΟ, εξαιτίας της οποίας ο Rivers δέχθηκε έντονη κριτική.

Ο Rivers όχι μόνο δεν πτοήθηκε από την έντονη κριτική, αλλά ουσιαστικά από εκείνη τη στιγμή παρέσυρε όλη τη ομάδα στον καταιγιστικό ρυθμό του και έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αρχικά, με 14π. οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος με 80-78 απέναντι στον Απόλλωνα Πατρών. Ήταν το «πρώτο», όπως είχε βροντοφωνάξει ο τότε αρχηγός του Ολυμπιακού Γιώργος Σιγάλας.

Έπειτα ακολούθησε το έπος της Ρώμης. Στον ημιτελικό ο Ολυμπιακός τέθηκε αντιμέτωπος με την Olimpija Ljubljana, το εμπόδιο της οποίας προσπεράστηκε άνετα, η νίκη για τους ερυθρόλευκους ήρθε με 74-65 με τον Rivers να σκοράρει 28π. . Μετά από δύο αποτυχημένους τελικούς σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα, ο Ολυμπιακός είχε μια ακόμη ευκαιρία για να φθάσει στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά είχε πλέον και έναν τεράστιο ηγέτη που είχε τις ικανότητες για να τον οδηγήσει εκεί, όπως και έγινε...

Ο μεγάλος τελικός του Final Four της Ρώμης αποτέλεσε παράσταση για έναν ρόλο. Ο Rivers πραγματοποιώντας μια κορυφαία και ανεπανάληπτη εμφάνιση, οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του πολυπόθητου ευρωπαϊκού τίτλου έναντι της Barcelona με σκορ 73-58.

Ο Αμερικανός σκόραρε 26π. και έκανε την μπασκετική Ευρώπη να υποκλιθεί στο τεράστιο ταλέντο του, ενώ αναδείχθηκε και MVP της Ευρωλίγκα, έχοντας 17π., 3.4 ασίστ και 2 κλ. σε 37.9 λεπτά συμμετοχής μ.ό. σε 23 αγώνες.

Στην σειρά των τελικών της Α1 ο Ολυμπιακός τέθηκε αντίπαλος με την ΑΕΚ του πρώην προπονητή των ερυθρολεύκων Γιάννη Ιωαννίδη. Το αποτέλεσμα; Οι ερυθρόλευκοι στέφθηκαν πρωταθλητές Ελλάδος και ο Rivers αναδείθχηκε MVP του Ελληνικού Πρωταθλήματος, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την κορυφαία αγωνιστική χρονιά στην ιστορία του συλλόγου.

Το καλοκαίρι του 1997 ο Rivers άφησε τον Πειραία και μετακόμισε στην Ιταλία και την Μπολόνια, όπου ήταν συμπαίκτες με τον Dominique Wilkins. Την επόμενη χρονιά έπαιξε στην Τουρκία και την Τόφας με την οποία κατέκτησε το double δύο συνεχόμενες σεζόν. Το 2000 ήταν η τελευταία σεζόν της σπουδαίας καριέρας του Rivers, η οποία ήταν ξεχωριστή όπως και η κάθε στιγμή ευτυχίας και μπασκετικού θεάματος που προσέφερε στους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Στα 35 του χρόνια επέστρεψε στο αγαπημένο του λιμάνι για να κάνει το κύκνειο του άσμα μπροστά στον κόσμο που τον λάτρεψε, τον λατρεύει και θα τον λατρεύει για πάντα.

Στα τρία χρόνια παρουσίας του στον Ολυμπιακό, ο Rivers φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα σε 103 αγώνες έχοντας κατά μέσο όρο 14.3 πόντους, 3.6 ασίστ, 2.9 ριμπάουντ και 1.6 κλεψίματα.

David Lee Rivers, είναι τιμή μας που οι σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία της ομάδας μας έχουν γραφτεί από το δικό σου χέρι...