Κέρδισε το Οσκαρ κακοδαιμονίας, αλλά και το Οσκαρ επιμονής.
Οσο περισσότερο τον ταλαιπωρούσαν οι τραυματισμοί, τόσο έσφιγγε τα δόντια και γινόταν πιο σκληρός. Οσο οι επεμβάσεις γίνονταν ρουτίνα του, τόσο εξέπληττε τους πάντες με τα αποθέματα της ψυχικής του δύναμης. Όσες φορές έπεφτε, άλλες τόσες σηκωνόταν. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος δεν χάρηκε το μπάσκετ όσο θα ήθελε, δεν πέτυχε όσα θα μπορούσε με βάση την αξία και το ταλέντο του, αλλά δεν τα παράτησε ποτέ.
Πριν του χτυπήσει την πόρτα η ατυχία, ανήμερα του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ του Βερολίνου και ακολουθήσει μια σειρά από σοβαρούς τραυματισμούς, είχε προλάβει να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο σύγχρονους φόργουορντ της Ευρώπης, ιδιαίτερα για τις ασύλληπτες αμυντικές του ικανότητες. Κατά τη διάρκεια της επταετίας του στον Ολυμπιακό, ο Βασιλόπουλος πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα (2012), δύο κύπελλα Ελλάδας (2010, 2011) και την κατάκτηση της Ευρωλίγκας του 2012.