Ιστορίες με έναν Θρύλο (Μέρος 7ο)
Έντεκα χρόνια, 103 συμπαίκτες. Ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης «παρουσιάζεται» από το Olympiacosbc.gr μέσα από τα μάτια όλων των συμπαικτών του στον Ολυμπιακό!
Ανέκδοτες ιστορίες, γούρια, συνήθειες, στοιχεία του χαρακτήρα του και πολλές στιγμές από την καριέρα του ανυπέρβλητου κυρίου με το «7» στην πλάτη… μέρος 7ο.
ΝΤΑΝΙΕΛ ΧΑΚΕΤ (2015-2017): «Είναι πολλά που θα μπορούσα να σας πω για τον Billy στο παρκέ ή στα αποδυτήρια. Αλλά ένα συγκεκριμένο πράγμα έχει ‘κολλήσει’ στο μυαλό μου. Ο Βασίλης είχε κρύο αίμα. Ήταν σα να παρακολουθείς αυτούς τους πράκτορες 007! Δρουν αθόρυβα, κάνουν την καθημερινή τους δουλειά σιωπηλά με ένστικτο δολοφόνου, ηγούνται χωρίς καν να κάνουν θόρυβο. Αυτό είναι που έκανε μοναδικό τον Βασίλη. Στη νίκη, στην ήττα ή στην ισοπαλία, σχεδόν δεν άλλαζε η έκφρασή του! Νιώθαμε πιο δυνατοί με έναν τέτοιο αρχηγό, που μας έδειχνε σε καθημερινή βάση τι έπρεπε να κάνουμε».
ΝΤΟΡΟΝ ΠΕΡΚΙΝΣ (2012-2013): «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που μου έδωσε όταν τον ρώτησα γιατί δεν έμεινε στο ΝΒΑ ή τουλάχιστον γιατί δεν προσπάθησε να πάει ξανά εκεί. Γύρισε, με κοίταξε και μου είπε: ‘Κοίταξε γύρω σου. Θα έφευγες ποτέ από αυτό το βασίλειο;’. Του απάντησα αρνητικά και συνέχισε: ‘Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένεια μου. Είναι τα πάντα για εμένα. Είναι πολλά παραπάνω από το μπάσκετ ο Ολυμπιακός για εμένα’. Αυτά τα λόγια δεν θα τα ξεχάσω ποτέ».
ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ (2020-2021): «Ο Βασίλης είναι πρότυπο για έναν αθλητή. Εγώ είχα εντυπωσιαστεί από το πόσο συγκεντρωμένος ήταν σε κάθε προπόνηση. Δεν ήθελε να χάνει ούτε στις ασκήσεις της προπόνησης. Ο Βασίλης αποτέλεσε για εμένα 'σχολείο' και αυτός ο χρόνος μαζί του με έκανε καλύτερο. Κάθε του συμβουλή ήταν για εμένα ένα βήμα στο να γίνω καλύτερος. Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να κάνει τέλεια ό,τι επιλέξει από εδώ και μπρος».
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΝΙΑΡΗΣ (2019-2020): «Για μένα ο Βασίλης ήταν θρύλος πολύ πριν έρθω στον Ολυμπιακό. Όμως αυτό που είδα με τα μάτια μου, μου το επιβεβαίωσε και με το παραπάνω. Ο τρόπος που δούλευε, ο τρόπος που σκεφτόταν… Πέρα από το κομμάτι που βλέπει ο κόσμος στην τηλεόραση κατά την διάρκεια του αγώνα, θα ήθελα να τονίσω πως η ανταγωνιστικότητα που είχε ακόμα και στις προπονήσεις, ήταν απίστευτη! Πολλοί ίσως να νόμιζαν πως επειδή ο Βασίλης βρισκόταν σε τόσο υψηλό επίπεδο, δεν θα έμπαινε στην διαδικασία να ‘χτυπιέται΄ με τους συμπαίκτες του. Και όμως, ήταν ο πρώτος που το έκανε, προκειμένου να υπάρχει πάντα μια σπίθα στην προπόνηση. Για να μην εφησυχάζει κάνεις και ποτέ εν ώρα προπόνησης, ώστε όταν έρθει η ώρα του αγώνα να είναι όλοι έτοιμοι. Εγώ, τουλάχιστον, πήγαινα πάντα έτοιμος. Όλο αυτό θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό και θα το έχω σαν οδηγό σε όλη μου την καριέρα. Ο Σπανουλης στα τριαντα-οκτώ του είχε την ίδια θέληση για προπόνηση με αυτήν που έχουν συνήθως οι νέοι παίκτες στις ομάδες».
ΤΣΑΡΛΣ ΤΖΕΝΚΙΝΣ (2020-2021): «Με τον Βασίλης είχα βρεθεί πολλές φορές αντίπαλος τα προηγούμενα χρόνια. Υπήρχε μεταξύ μας σχέση σεβασμού και τελικά βρεθήκαμε και συμπαίκτες. Δεν ήξερα πως θα ήταν η τελευταία του χρονιά, αλλά καθημερινά τον ρωτούσα πράγματα σχετικά με το μπάσκετ, γιατί η άποψη του μετράει. Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση, λοιπόν, ήταν όταν μου εξήγησε πως διατηρεί το σώμα του σε αυτή την κατάσταση, αλλά και το πώς προετοιμάζεται πνευματικά πριν από κάθε παιχνίδι. Το άλλο που με εντυπωσίασε, ήταν το αυτό που μου είπε έπειτα από μια ήττα. Τον είχα ρωτήσει τι έφταιξε και μου έδωσε μια τρομερή απάντηση: ‘Οι μεγάλοι παίκτες, απαντούν. Δεν μιλάνε, απλά απαντούν’. Ήταν φοβερή ατάκα. Δεν έψαξε για δικαιολογίες, δεν κατηγόρησε κάποιον, αλλά απλά περίμενε την επόμενη αναμέτρηση για να δώσει απαντήσεις. Αυτό πραγματικά μαρτυρά στο 100% το πνεύμα που είχε μπαίνοντας στο παρκέ. Θεωρώ πως ήταν από τους καλύτερους στην ιστορία της Ευρωλίγκας».
ΤΕΪΛΟΡ ΡΟΤΣΕΣΤΙ (2019-2020): «Ένας Θρύλος! Το νούμερο 7! Ένας παικταράς που πήγε σε πάρα πολλά Final Four και κέρδισε τρεις φορές το τρόπαιο, όντας μάλιστα ο MVP. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Έκανε σπουδαία καριέρα και το σημαντικότερο όλων, πιστεύω πως άφησε παρακαταθήκη για το μέλλον. Πολλά παιδιά που ξεκινούν τώρα το μπάσκετ, πιστεύω πως το κάνουν γιατί θέλουν να το μοιάσουν. Αυτό είναι το πιο σημαντικό που πέτυχε κατά τη γνώμη μου. Να υπάρχουν δηλαδή πολλοί που θέλουν να του μοιάσουν, ήταν η έμπνευση πολλών και του αξίζουν τα καλύτερα».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ (2012-2013): «Αν υπήρχε… μπασκετικό λεξικό δίπλα στη λέξη αρχηγός ομάδας μπάσκετ, θα έπρεπε να υπάρχει η φωτογραφία του. Η χρονιά που φτάσαμε στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας, εκτιμώ πως ήταν από τις καλύτερες της καριέρας του. Στο Λονδίνο έκανε εκείνο το απίστευτο δεύτερο ημίχρονο που όμοιο του δύσκολα θα υπάρξει. Αυτό, όμως, που δεν θα ξεχάσω ήταν πως όταν τραυματίστηκα εκείνη τη σεζόν, μου συμπαραστάθηκε ως αρχηγός και ως φίλος. Ως μεγάλος αδελφός και αυτό μαρτυρά το μεγαλείο του όχι μόνο ως αθλητή αλλά και ως ανθρώπου. Του εύχομαι το καλύτερο για το νέο κεφάλαιο στη ζωή του και τον ευχαριστώ από καρδιάς για όσο προσέφερε στο άθλημα».
Διαβάστε επίσης…